Portrety
W twórczości Michała Czuby przeplatają się ze sobą i wzajemnie dopełniają na jednej płaszczyźnie dwa sposoby opowiadania: werystyczny i abstrakcyjny. Łącząc dwie nieprzystające do siebie konwencje, balansując na krawędzi abstrakcji i figuratywnych skojarzeń, artysta w swoich malarskich kompozycjach wskazuje nowe, ciekawe kierunki poszukiwań twórczych. Jego malarstwo, szczególnie portrety charakteryzuje się wyabstrahowaniem formy, jednakże zachowało w pewnym stopniu ilustracyjny charakter przedstawień.
Interpretowany przeze mnie temat zostaje wcześniej poddany obserwacji, lecz nawet wtedy gdy wykonanie obrazu poprzedza jakaś myśl czy idea, dynamiczne gesty nie zostają poddane ograniczającej je wizualizacji. Efekt nabiera waloru analitycznego. Portret staje się tu polem eksperymentów formalnych. Powierzchnia malarska stanowi pole manewrów, przesunięć, kształtów, siły ekspresji, uderzenia oraz gestu. Często obraz w trakcie procesu malarskiego ulega zniszczeniu. Proces powstawania dzieła ma duży wpływ na efekt końcowy obrazu.
Szczególnie ważne i inspirujące w procesie kreowania obrazów okazało się dla mnie to, co działo się nie tylko na powierzchni samych obrazów, ale także wokół nich. Energia tej materii stanowiła nierozerwalną część tkanki malarskiej skończonych dzieł.
